Over CoAlice

Ken je het sprookje van Alice in wonderland? Onbevangen raakt ze gefascineerd wanneer ze door een konijnenhol een wondere wereld binnenvalt en hier avonturen beleeft. Het verhaal staat symbool voor de gretig lerende geest en heeft al vele schrijvers, filmmakers en andere kunstenaars geïnspireerd. Ook voor mij is de in alle vrijheid lerende Alice een bron van inspiratie. Oh ja, mijn naam is Sietse Roeda.

Mijn verhaal

Het leven heeft de merkwaardige neiging je toe te eigenen. Op mijn zevenendertigste was ik een succesvol programma manager, maar had van zelfkennis nog weinig kaas gegeten. Dat jaar viel ik door mijn konijnenhol. Een auto ongeluk zette me stil en in die stilte begon ik in te zien dat mijn leven weinig oprecht was. Ik was de gangmaker op het verkeerde feest, zo mooi bezongen door mijn favoriete liedjesschrijvers.

Wat volgde was een proces van verzet, weerstand en slachtofferschap. Tot ik inzag dat mijn welzijn een project kon zijn wat ik zou kunnen managen. Ik betrok deskundigen, volgde trainingen, ontmoette leermeesters, leerde patronen herkennen, ontving inzichten, hervond vertrouwen, en leerde uiteindelijk een versie van mijzelf kennen die ik meer kon waarderen. Nu terugkijkend weet ik dat destijds mijn zoektocht naar waardevol leiderschap begon.

Mijn Alice sloeg haar vleugels uit, ging op avontuur en werd steeds nieuwsgieriger. Van ICT stapte ik naar over naar HR, ontwikkelde me als veranderkundige, volgde meer opleidingen en begon me in filosofie en psychologie te verdiepen. De gesprekken met collega’s werden betekenisvoller en dat had invloed op de teams die ik leidde. We ontvouwden samen onze vleugels, werden krachtiger en onze impact op de organisatie groeide. Het was een waardevolle leerschool waarin ik steeds meer inzichten mocht ontvangen over wat mensen werkelijk beweegt en hoe potentieel zich ontketent. Maar na vijfentwintig jaar groeide ik uit de organisatie en ‘buiten’ lokte.

Eenmaal buiten bleef ik onderzoeken. Ik had me inmiddels verdiept in fenomenologie en systeemdynamica, maar het bleef nog te ‘technisch’. Er ontbrak nog wat. Het was te veel hoofd en begrijpen en te weinig lichaam en voelen. Dat laatste vond ik in het systemisch werk van Bert Hellinger. Het gevoelige jongetje van vroeger, bijna vergeten, kreeg eindelijk een waardige plek in mijn leven en werk. Met die integratie vond ik het pad naar mijn volle potentieel, een mooi samengaan van analytisch kijken en intuïtief voelen.

De missie van CoAlice

Samen ruimte maken voor ongekend potentieel.